Arjantinli ünlü golfçü Robert Vincenzo yine bir ödül kazanmýþ, ödülünü
alýp kameralara poz vermiþ.

Ardýndan klubüne uðramýþ, eþyalarýný toplayýp otoparktaki arabasýnýn
yanýna doðru yürümüþ. O sýrada yanýna bir kadýn yaklaþmýþ. Vincenzo'yu
kutladýktan sonra ona küçük bir bebeðini olduðunu, bebeðin çok
hastalandýðýný ve hastane masraflarýný karþýlayamadýðýný onun her gün
biraz daha ölüme yaklaþtýðýný anlatmýþ, bir çýrpýda.

            Kadýnýn anlattýklarý Vincenzo'yu çok etkilemiþ. Hemen çek defterini çýkarmýþ ve turnuvadan kazandýðý paranýn bir bölümünü yazýp imzalamýþ.Çeki kadýna uzatmýþ.

O sýrada kadýna "umarým bebeðinin iyi günleri için harcarsýn" demiþ.

Ertesi hafta Vincenzo klubde öðle yemeðini yerken Golf derneði'nin bir
üyesi yanýna yaklaþmýþ ve "otoparktaki çocuklar, geçen hafta siz
turnuvayý kazandýðýnýz gün bir kadýnýn yanýnýza yaklaþtýðýný ve sizinle
konuþtuðunu söylediler" demiþ.

            Vincenzo þaþkýnlýkla " yani ölümü beklenen bir bebek yok mu?" demiþ.

Biz, buna bakýþ açýsý farký diyoruz. Kimi parasýný kaybettiðine üzülür ama kimi de Vincenzo gibi ölümü bekleyen bir bebek olmamasýna sevinir.

Ayný pencereden dýþarý bakan iki kiþiden biri sokaktaki çamuru, diðeri gökyüzündeki yýldýzlarý görebilir.

Ancak, “Daha fazla laiklik için türban” ile “laiklik karþýtý türban” tartýþmasý bir paradigma deðildir. Yanýlmayalým…